In een grote kring buiten de pelgrimszegen krijgen,daarna uitgezwaaid worden door al die mensen en dan op pad mogen gaan, dan voel je je dubbel gezegend. We gaan de hoek om, drogen onze tranen en gaan op weg naar........ Ach Rome is nog zover.... het tolplein is ons eerste doel. We komen er ruim op tijd aan, we kunnen ons eerste bermplasje doen en de al smeltende marsreep, die we van Jaap bij ons vertrek nog vlug toegestopt kregen, opeten.Heerlijk hoor zo'nzoete lekkernijen de vingers vol gesmolten chocolade. De bus brengt ons naar Terneuzen en zet ons uit bij het ziekenhuis. We stappen het Zeeuws-Vlaamse land in. We lopen zwijgend naast elkaar, beiden zijn we nog met onze gedachten bij de dienst en het afscheid. Het was goed zo.

Na enige tijd komen we in het dorp Schapenbout. Hoe komthet aan zo'n naam? Het is een dorp met een z.g. lintbebouwing. Links staan de huisjes met de voorgevel direct aan de straat en de achtergevel grenzend aan het graanveld. Jammer voor die mensen zul je denken: geen tuin of zo. Maar je hoeft geen medelijden te hebben want rechts van de weg hebben de bewoners een, tja hoe zal ik het zeggen, ik noem hetmaar een linttuin, aangelegd. Een prachtig grastapijt van ruim 50 meter diep en het dorp Schapenbout lang. Daarop staan verspreid groepen fruitbomen en bloemperken. Overal staan tuinzitjes van en voor de bewoners, picknickbanken en er is een heuse jeu de boules baan aangelegd voor de liefhebbers. Een speeltuintje voor de kinderen en als klap op de vuurpijl een mini kinderboerderij met een paar konijnen, een pony en een schaap. Wij hebben er het rijk alleen als we, ergens op dat immense grasveld,ons boterhammetje opeten. De bewoners zoeken blijkbaar hun vertier elders op deze zondagmiddag. Maar het is duidelijk goed toeven in Schapenbout:

We vervolgen onze weg en ik zie een enorme groep berenklauwen staan. Ze zijn uitgebloeid en hebben prachtig grote zaadschermen. Wauw, daar zou ik mooie dingen mee kunnen doen, maar ja ik ben nu op weg naar Rome. Volgend jaar nieuwe kansen. Het loslaten is begonnen.

De braamstruiken dragen al rijpe vruchten, natuurlijk wil ik ze proeven. Maar gezien de ervaringen van Paulisca, controleer ik ze goed op de aanwezigheid van wormpjes. Niets te zien maar jakkes wat zijn ze nog zuur. Volgende week nog maar eens proberen (gek hoor dat ik dat zeggen kan!) misschien zijn ze dan meer door de zon gerijpt.

Klokslag 18.00 uur komen ze Overslag binnen. We krijgeneen hartelijk onthaal van Monique en Viv. Er wacht ons een sfeervolle kamer en een heerlijke voedzame pastamaaltijd. Onze eerste dag zit erop, morgen gaan ze onze eerste landsgrens over.

' s Avonds horen we dat erten tijde van ons vertrekbij Lein en Kris een gezonde dochter geboren is. Wat mooi.... als wij de eerste dag van onze pelgrimstocht ervaren, beleeft dit kleine meisje de eerste uren van haar levensreis. Dit kleine mensje wensen wij zoveel geluk en zoveel zegen, als alle druppels van de regen.

evelien