Eindpunt
Vandaag op 13 oktober precies toen de klokken van de Sint Pieter twaalf uur sloegen liepen we het drukke Sint Pietersplein op. Zonnig, warm, overal hekken waarbinnen honderden stoelen staan (voor een openluchtmis of zo?) en wij daar in het midden. Het wordt Evelien een beetje te machtig en de tranen vloeien. We houden elkaar vast. Even later worden we op de schouder getikt: Andreas! We omhelzen elkaar en we voelen ons nog meer als de laatste weken met elkaar verbonden. Zo worden we toch nog verwelkomd. We halen ons Testimonium op, wat heel fraai klinkt, maar eigenlijk een kale, koude, bureaucratische afwikkeling is. Dat ze daar niet meer werk van maken. Wij en de andere pelgrims hebben nogal wat afgezien en komen dan aan, blij, trots, verdrietig en is er niemand achter zo'n bureau die zich daarover uitlaat, meevoelt. Het komt toch uiteindelijk op jezelf neer. We<sms' en naar de kinderen en de antwoorden komen vlot terug. Daarna op zoek naar een slaapplek voor de nacht. Dat werd nog heel lastig, maar uiteindelijk vinden we wat. 's Avonds eten we samen met Andreas. Evelien heeft een prachtige speech in het Duits voorbereid en we geven Andreas een aandenken. Hij op zijn beurt meldt dat er iets naar ons huis gestuurd zal worden. Spannend. We hebben, zoals gebruikelijk, een intensief gesprek, dit keer overfamilie en hoe om te gaan met mensen die jou aan de kant (lijken te ) zetten. Wat betekent dat voor je kinderen? Ook hier openbaart zich de Seelenverwantschaft. We spreken af dat we elkaar snel weer zullen zien. We slapen in hetzelfde onderkomen en gaan dus gezamenlijk terug. Morgen vertrekt Andreas heel vroeg met de trein naar huis terug. Op de gang voordat we de slaapzaal binnengaan omhelzen we elkaar nogmaals. Wat een miracolo della pelligrinatio is dat toch!
Evelien en ik blijven nog enkele dagen in Rome en vliegen vrijdag ook terug naar huis.
PS. Omdat we nog echt even van Rome willen genieten en daarvoor alle tijd willen nemen, is dit laatste bericht meer een bericht dan een aardig verhaal. Dat wordt in ons boek anders!!
Cor
Reacties
Reacties
Ben er stil van...jullie zijn er nu echt...de droom is uitgekomen! Kijk uit om jullie te omhelzen, eindelijk :)!
Evelien en Cor,
Fantastisch. dat nemen ze je niet meer af. Ik heb bewondering voor jullie doorzettingskracht. Dank voor al die mooie verhalen. Geniet nog even van Rome.
WAT GEWELDIG!!!!
Het is jullie gelukt. Ons petje af voor deze geweldige prestatie!!!
Beste Cor en Evelien,
Fantastisch dat jullie Rome hebben gehaald! We waren afgelopen maandag tijdens onze RvT vergadering al aan het gissen hoe ver jullie nu waren.
Groeten,
Thomas
Geschafft!! Dazu meinen Glückwunsch von Herzen und ich wünsche euch noch erlebnisreiche Tage in Rom.
Liebe Grüße aus Au im Schnee!!
Super!
Lijkt me geweldige ervaring.... is het sowieso al als je dat grote plein op stapt.... Proficiat!
De stoelen zijn nog van de heiligverklaring van Pater Damiaan, afgelopen zondag, hij komt van klein ietsje zuidelijker dan waar jullie wonen, maar jullie mogen van mij nu ook aureooltje!
Geniet nog even van het prachtige Rome (en duik vooral even onder in Trastevere!)
O ja, en Zeeland ligt er nog mooi bij, zagen we afgelopen weekend (nou ja,e r is alleen iets emt de Hedwigepolder....:-()
dag!
Rien
Wat geweldig dat ik om 12.15 uur al een berichtje van jullie kreeg. Iedereen op school is enthousiast en vol trots. Het zal wel weer een hele omschakeling worden voor jullie. Geniet er nu echt nog maar even van, want als straks het gewone leven weer begint .........
Dag Cor en Evelien.
Fantastisch dat jullie het hebben gehaald. Zelf stond ik 10 dagen geleden op het Pietersplein en weet dus hoe het voelt. Wat het testimonium betreft: heb je dat opgehaald bij ORP of bij Don Bruno Vercesi in het Vaticaan? Don Bruno Vercesi heeft er bij ons twee uur voor uitgetrokken! Je krijgt een rondleiding door de catacomben van de St. Pieter.
Ga langs de Zwitserse garde, links wanneer je met je gezicht naar de St Pieter staat. Loop door naar de wacht en vraag naar Bruno Vercesi. Neem je paspoort en je pelgrimspaspoort mee. Kijk eventueel nog even op de website van pelgrimswegen.nl onder 'testimonium'. Hartelijke groet, Pieter Quelle
Fantastisch dat jullie het gehaald hebben. We zijn enorm trots op jullie. Tot vrijdag!
Kus van Jelte, Nelleke, Lars en Hester
Jullie sms ging vlot door de gangen van de Rank.
Het is in een woord geweldig wat jullie hebben bereikt!
Fantastisch dat jullie Rome hebben gehaald!
Wat is nu het eerste wat je doet, juf Evelien, als je thuis komt???
Fabelhaft!! ...om maar eens wat in goed Nederlands te zeggen ;-)
Veel plezier in Rome en een veilige thuisreis gewenst.
Geweldige indruk moet dat zijn. De weg is dan wel het belangrijkste, maar het doel bereiken moet voldoening en misschien wel weemoed geven. Er is veel om op terug te kijken.
Houdt het nog even vast.
Fantastisch dat jullie je droom hebben kunnen verwezenlijken! Geniet nog even en dan snel alle (klein) kinderen knuffelen!
Hallo Cor en Evelien,
Ik vind het toch wel aardig om aan te geven dat ook wij, als min of meer onbekenden, en voor Evelien volkomen onbekend, een reactie geven op jullie relaas. Wij hebben, na het krantenbericht voor jullie vertrek, jullie reis/pelgrimstocht digitaal op de voet gevolgd. Dit vloeit voort uit het feit dat wij ons zo enorm herkennen in heel veel situaties waar jullie ook mee te maken hebben gehad. Vijf jaar geleden zijn wij ook die weg gegaan, maar dan iets eenvoudiger nl. op de fiets. Als er dan iemand, binnen je gezichtsveld, aan zo'n project begint dan spreekt dat gewoon erg aan. Ook wij zijn bijzondere mensen tegen gekomen Ook wij hebben het op enig moment erg taai gehad. Ook wij hebben het bijzondere gevoel gehad naar elkaar, een gevoel dat je vooraf absoluut niet kunt voorzien. Alles wel te verstaan vanwege onze fietsondersteuning, iets eenvoudiger gerealiseerd. Ik denk dat jullie je meer pelgrim hebben gevoeld dan wij, maar de regelmatige euforie in je beleving van de ervaring is en dat lees ik uit jullie verhalen, zeer herkenbaar. Het laatste bericht, hoe eenvoudig ook, riep bij ons weer volledig het beeld op van zondag 21 juni 2005 (vaderdag!!) toen wij het St Pietersplein opdraaiden. Ook bij ons vloeiden de tranen en de vele Japanners keken enigszins verbaasd, maar ook wij werden op onze schouders getikt door een echtpaar met een behoorlijk empathisch pakketje in hun bagage. Kortom heel veel herkenning en......... zéér veel respect voor het geleverde!! Overigens viel bij ons een enorme leegte in de eerste dagen na de euforie (ook na de thuiskomst). Maar nogmaals de Souburgse pet is toch wel diep afgegaan!!
Annie en Theo de Badts (oud-Archipelmedewerker en buurtgenoten van Annemiek Bos,)
Met veel bewondering heb ik jullie reisverslag gevolgd. En dan nu de eindstreep gehaald:Rome! Proficiat!!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}