Zondagmorgen, het regent al enige uren. Als wij na het ontbijt weg willen regent het nog steeds. Dus heisen we ons voor het eerst in onze regenkleding. Een goede test om te kijken of ze hun geld echt wel waard zijn. Gelukkig doorstaan ze de test goed. We blijven aardig droog en het iseigenlijk helemaal niet zo vervelend om in de regen te lopen. We zijn op weg naar Mons en 's middags breekt de zon weer door en is het weer net zo prima weer als in de afgelopen dagen. De volgende dag lopen we naar Grand Reng waar we willen overnachten in een bed en breakfast die Frankie schijnt te heten. We hebben er op voorhand geen hoge pet vanop. Een overnachting met zo'n naam: FRANKIE. Het blijkt achteraf een dag te worden met grote tegenstellingen. Ik heb een off-day. Ik loop niet lekker. Het gewicht van de rugzak speelt mij parten. Ik realiseer me dat er van alles nog uit moet wil ik de trip naar Rome halen. Maar ik was al zo zorgvuldig geweest in het selecteren van mijn bagage. Moet er nu nog meer uit en wat dan in vredesnaam. Volgens mij heb ik het allemaal nodig of heb ik het nodig voor het geval dat. Het levert mij al met al een vervelende dag op. Moe en bezweet komen we in Grand Reng aan. We hebben niet gereserveerd bij Frankie, dus op hoop van zegen komen webij het opgegeven adres aan. Wat blijkt.... we zijn bij een chateau aangekomen waar de plaatselijke dokter zijn woning en praktijk heeft en waar mevrouw Frankie, zijn vrouw, enkele kamers in het kasteeltje verhuurd aan pelgrims zoals wij. Trouwens er komen ook pasgetrouwde stelletjes hun huwelijksnacht doorbrengen. Eigenlijk meer geschikt voor hen als voor ons pelgrims. Na binnenkomst door de poort toont mevrouw Frankie ons als eerste hoe de 'spa exterieur' in de tuin werkt. Deze jacuzzi is verwerkt in een bamboepaviljoentje en wij mogen er gewoon gebruik van maken. De kamer die we krijgen is de 'libelle'kamer. Sprei, gordijnen en kussen vertonen dus allerlei libelles in blauw en groen. Een prachtige kamer en de badkamer is helemaal top.Uiteraard zitten we binnen de kortste keren in de jacuzzi met blowers en jetstreams en we voelen letterlijk de vermoeidheid uit onze benen stromen. Als we helemaal opgefrist en uitgerust zijn gaan we in het dorp eens kijken of we een hapje kunnen eten. Er is echter alleen een friettent en die is vandaag gesloten. Het cafe is wel open en daar drinken we dus maar een biertje, althans voor zover dat bierglas niet door vliegen wordt omzwermd. Aan twee tafels zitten de andere bezoekers. Die zien er laten we zeggen enigszins apart uit. Is dit en doorsnee van de gemiddelde bevolking van Grand Reng? dan vrees ik voor haar toekomst! Er wordt geschreeuwd, gekaart en allerlei onduidelijke kreten uitgestoten. Maar voor ons is er geen eten te krijgen. Terug naar Frankie. Tot onze verrassing biedt zij ons de sleutels van de Volvo cabrioletautomaat aan. ' Daar kun je toch wel mee omgaan?' ' Nou eh......' Is echt makkelijk hoor, verzekert ze en even later rijden we naar een pizzeria door het schemerige frans-belgische grensland. h-Het eten is lekker en de terugreis wordt veraangenaamd doordat Cor, achter het stuur, ineens eenw arm gevoel krijgt. Niet van binnen, maar aan zijn achterste: de stoel is namelijk voorzien van verwarming. Met enig voorzichtig gemanouvreer krijgen we de auto weer door de automatische openende poort op de binnenplaats en ploffen we op ons bed neer. Het feest is echternog niet voorbij want de volgende ochtend worden we nog verrast met een ontbijt waar je U tegen zegt. We starten met een glas champagne en krijgen vervolgens een verse fruitsalade, een kommetje kwark, een gebakken spiegelei met worstjes en spek, versgeperst sinasappelsap,voor ieder een paar crepes en dan allerlei broodjes, confitures en marmelades en dan vergeet ik vast nog allerlei dingen. We maken een lunchpakket van versgebakken broodjes met zalm en brie. Frankie ........ is een echte aanrader, maar als pelgrim voelt het toch wat dubbel.

Als we later in de ochtend ergens op een rustplekje aan de koffie zitten komt plotsklaps de Volvo aanrijden en stopt vlakbij ons. Frankie heeft de hele buurt rondgereden om ons te zoeken. We hebben namelijk ons pelgrimspaspoort bij haar liggen. Wat een service.