De dag van het champagne-ontbijt daar was ik gebleven de vorige keer. Die dag lopen we alleen de ochtend, slechts 8 km. tot Jeumont. De middag gebruiken we om onze rugzakken eens zorgvuldig te bekijken. Wat moet perse mee en wat kan eruit. Uiteindelijk kunnen we twee plastic tasjes vullen die ongeveer 3 kg. bij elkaar wegen. Die geven we meeaan Jasmijn en Marten die ons aan het einde van de middag komen opzoeken. Een bezoekje waar we erg naar uitkijken trouwens. We eten gezellig met elkaar en wij kunnen onze eerste ervaringen aan hen kwijt. De volgende dag loopt het een stuk lichter voor ons beide en we gaan op weg naar Eppe Sauvage, op de grens van België en Frankrijk.We komen uiteindelijk terecht bij een erg aardige mevrouw die een aantal kamers in haar huis verhuurd. Zij nodigt ons uit om, nadat wij ons opgefrist hebben, iets te komen drinken in haar geweldig rustgevende tuin. De kussensin de tuinstoelen worden voor ons klaargelegd en wij genieten weer van onze dagelijkse 'aankomst' onder het genot van een groot glas bier naast de fontein in de grote vijver. De volgende dag maken we veel kilometers. Het loopt lekker, veel door bos, dus hebben we niet zoveel last van de warmte. We komen uiteindelijk aan in Ohain, een heel klein gehuchtje maar er is een gite de France, waar een ruime lichte kamer beschikbaar is voor ons en we kunnen er 's avonds mee eten. We treffen er een nederlandse familie aan en binnen de kortste keren gaat het over het onderwijs en dan m.n. over de zorg aan 'rugzak' kinderen van deze familie.Wij laten maar niet het achterste van onze tong zien en proberen het gesprek weer terug te voeren naar iets luchtigers en dat lukt gelukkig. Van Ohain lopen we verder naar Landozy la ville en daar worden we opgehaald door Monique, mijn collega van de Rank.Zij en Jan hebben6 jaar geledenin Mont St. Jean een bouwval boerderijtje gekocht en dat geweldig sfeervol opgeknapt. Wij worden hartelijk ontvangen door beiden.We eten er heerlijk en slapen er in hele grote slaapkamer met oud balkenplafond. We worden wakker en kijken vanuit het bed,door de lage ramen uit op hun pruimenboomgaard: heerlijk wakker worden zo. Monique brengt ons na het ontbijt naar de plek waar ze ons gisteren opgehaald heeft en komt ons aan het einde van onze etappe van die dag in Dizy le grosweer ophalen. We laten ons de barbequemet vlees, vis, de enorme courgetteplakken uithun tuinen de zelfgemaakte salsa verde met kruiden uithun moestuin goed smaken. We praatten heel wat af deze twee dagen en leren elkaar zo beter kennen. Nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid Monique en Jan: twee dagen bij jullie te mogen eten en slapen en gebruik te mogen maken van de wasmachine, internet, de body lotion, zeepjes, geurtjes e.d. En Jan, nu mag je weer uitslapen de komende dagen......Wij hebben van hetzijn bij julliegenoten. Van Dizy le Gros liepen we zondag verder naar vieux le Asfeld en liepen de hele dag in een 'dramatisch' landschap zoals ons al was voorspeld door Jan. Lange rechte asfaltwegen met alleen maar graanvelden. Cor had al gebeld met de enige overnachtingsplek: Auberge d'Ecry. Maar telefonisch was meegedeeld dat ze complet (vol) waren. Dit deed een echt beroep op ons en vooral op Cor's vertrouwen toch nog iets te vinden in dit plaatsje. Daar aangekomen, een uitgestorven gat trouwens, niets anders te vinden dan de dus volle herberg. Toch nog maar eens vragen of ze echt vol zijn en of ze ons anders verder kunnen helpen. De eigenaresse is echt behulpzaam, ze biedt ons een stoel aan en gaat zoeken naar een ander overnachtingsadres. Ze belt met de een en nog eens naar een ander, maar er wordt niet opgenomen. Ze fluistert dan wat met een collega en zegt dan dat we toch wel een kamer bij haar kunnen krijgen in een bijgebouw en we kunnenook een avondmaaltijd krijgen. Dit tot onze grote opluchting. Het ontbijt zal voor ons klaargezet worden want zegt ze: morgen zijn we gesloten. Die opmerking bevreemd ons wel wat want hoe doe je dat met een hotel vol gasten. Als we rond 7 uur weer beneden komen en ons op het terras achter het hotel neerzetten valt ons na een poosje op hoe stil het er eigenlijk is. Geen mens te zien, geen hotelgasten; geen bedienend personeel; niets eigenlijk. We blijken er helemaal alleen te zijn. Het hotel is gesloten en ons eten staat, maar' het duurt even voor we dat ontdekken, in een kamertje in het bijgebouw in een koelkast, waar ook een magnetron staat waarin we het kunnen opwarmen. Een tafeltje is keurig gedekt, aan de ene kant voor het diner en aan de andere kant voor het ontbijt. We kunnen er niet over uit. HOEZO COMPLET???????? Afijn, we zijn wel erg blij dat het voor ons toch nog goed uitgepakt heeft. Vandaag nog zo'n 'dramatisch' stuk gelopen en nu aangekomen in Reims. Dit hebben we nu toch maar mooi bereikt. Zittend op een terras, met het uitzicht op de kathedraal, een biertje bij de hand (2x zo duur, vanwege het uitzicht op de kathedraal)en ogen en oren tekort voor wat er allemaal voorbij komt, voelen we ons even een echte toerist: HEERLIJK!!!

Morgen vervolgen we onze weg,maar nuover de via Francigena,DE pelgrimsroute naar Rome.

Evelien