Gedragen
Tja, die voeten van mij, die maken heel wat los! Vandaag had ik een absolute off day. Zowel de linker- als de rechtervoet spelen op: onder de vereelte hielen hebben zich blaren gevormd, de linker- en rechterteen (je ziet, voor een beetje symmetrie heb ik alles over!) hebben blaren en zijn licht ontstoken en de bal van mijn rechtervoet doet ook niet meer mee; Het was warm vandaag, op weg naar Langres. Ondanks de 1000 mg. pijnstiller en de stops die gepaard gaan met afkoelen en verzorgen van de voeten, zie ik het niet meer zitten. We lopen op weg naar een dorpje, waar Sigeric ook geweest is. Ook met zoveel pijn? Het dorp luistert naar de fraaie naam Beuachemin (mooie weg), maar daar zie ik niet veel van. Ik zie het even helemaal niet meer zitten. Ik wil stoppen, laat mij maar zittend pelgrimeren, thuis of zo. Ik denk aan Jona, gooi mij maar overboord, laat mij maar hier achter. Dan komt Evelien, die een snellere tred heeft, weer bij me lopen en ze begint te zingen. Ze zingt vol overgave en vertrouwen ons beschermingslied (de Heer zal jou bewaren) en ze doet dat voor mij.Voor mij! Ze laat me niet alleen, helpt me, draagt me. Ik ben diep ontroerd, kan niets terug zeggen, huil, maar dit keer niet van de pijn.
Ik voel me gedragen, door evelien, de liefste en eigenlijk ook door die Ander. Na de lunchstop (en nog een pijnstiller) gaat het beter en ik haal Langres, waar ik nog es een dokter raadpleeg. Soms gaan we op de vleugels van een lied en durven onze zwaartekracht vergeten, dichtte Huub Oosterhuis en het is waar!
cor
Reacties
Reacties
Er is ook nog dat mooie lied van Sietze de Vries, dat ik soms even neit meer meezing maar anderen zingen dóór en dragen mij dan even...
Ik hoorde pas dat in vroeger eeuwen pelgrims zo'n anderhalf jaar over de tocht deden.... ik begrijp geloof ik waarom. Je zou dus gewoon van Beauchemin even Beaulieu maken.... maar ja, 21e eeuwers hebben een s c h e m a he....
Maarre... sterkte!
Rien
Beste Cor en Evelien,
ik ben erg laat "ingestapt" in jullie verhaal. Te laat om vooraf nog een " Vaya con Dios" toe t ewensen.
Tijdens het lezen had ik een gevoel van bewondering en een beetje jaloezie (het jullie natuurlijk gunnen , maar het zelf ook wel willen). Maar nu is het meer zorg om jullie geworden, want met zo ver nog te gaan en zulke problemen aan dat wat je "letterlijk draagt" , vele, vele kilometers. Sterkte gewenst .....ook met het bepalen waar de 'grens' is, hoever je kunt gaan..... en hopelijk ook nog genieten van ontmoetingen, van veel onderweg op jullie pad.
Ik krijg er tranen van in mijn ogen.
Was dit nu jullie droom?
Sterkte samen!
kus
Ik ben trots jullie en zou willen dat ik jullie kon helpen. Helaas kan ik niks doen vanuit Nederland... Luisteren jullie naar je lichaam? En probeer van alle kleine dingen te genieten (maar volgens mij lukt dat over het algemeen goed)!
kus, Maaike
ps. kunnen jullie geen ezel kopen? Dan kan Cor af en toe rusten en op andere momenten kan mama haar tas even op de rug van de ezel zetten!
Beste Evelien en Cor,
We zijn net terug uit Frankrijk (Vaucluse). Wat is het toch een prachtig land.
Ik 'blader' net wat door jullie verhalen heen en kom dan uit bij de voeten van Cor. Nooit gedacht dat ik me daar zorgen over zou maken. Maar ik voel (op afstand) met je mee.
Hou vol! En bedenk dat de reis al een doel op zich is!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}