BESANçON!!!!!!!!!!
Lieve mensen, eerst even dit........
Wat zijn we blij met zoveel 'meevolgers'. Het eerste wat we doen als we in het internetcaf'é zijn is het bekijken van ons gastenboek. Geweldig dat jullie zo met ons meeleven, met andere woorden: 'ga zo door aub.'
De vorige keer schreef ik vanuit Reims. Via Trepail lopen we naar Chalons en champgne. Een prachtige streek om doorheen te lopen. Mooie paden door de wijnstreek en de eerste kleine klimmetjes. Elk dorpje bestaat uit bijna alleen maar uit hele grote, vaak prachtigechampagnehuizen met wijnkelders. Overal staat aangegeven dat 'degustation' mogelijk is, maar daar beginnen we maar niet aan. Chalons is een levendige stad en omdat hetmet de voeten vanCor verre van goed gaat, besluiten weom daar een dokter te bezoeken. Daarover hebben jullie al het een en ander kunnen lezen.We blijven om die'voeten' rede een 'rust'dagje langer in Chalons. Dan gaanweerverder van Brienne le chateau naar Arsonvalle om op 15 augustus (Maria Hemelvaart!) in Clairvaux te kunnen zijn. Telefonisch proberen we om in het klooster van de Cistercienzers te kunnen overnachten. Dat lukt echter niet en bij aankomst zien we waarom dat niet ging. Het klooster heeft plaats gemaakt voor een gevangenis. En ja, om nou achter de tralies de nacht door te brengen..... We hadden gedacht op deze dag de een of andere processie of op z'n minst een aardige dienst in het kloosterkerkje te kunnen meemaken. Voor niets dus hebben we ons op deze bloedhete dag de benen welhaast uit het lijf gelopen. Cor is helemaal kapot: de rustdag in Chalons heeft eigenlijk niets opgeleverd: zijn voeten blijven zeer pijnlijk en daarbij komen nu ook de nodige blaren. In ons engelenboekje treffen we één dezer dageneen verhaal van Desirée aan over eekhoorn en krekel en het verleggen van grenzen. Grenzen worden overschreden: pijngrenzen m.n. Tussen moed en wanhoop steeds weer de streep die je je zelf oplegt weer overgaan. Dank je wel Desirée voor je verhaal. Het helpt ons verder. Van Arc en Barrois naar Langres. Daar besluiten we nogmaals een dokter te bezoeken. Hij heeft hetzelfde verhaal als de vorige dokter. Niet snijden, de kans op infectie is te groot. Met nieuwe plakkaten voor op de hielen gaan we de volgende dag verder en de komende dagen zullen we kortere dagetappes gaanmaken enlangere rustpauzeshouden. Aan het eind van die dag komen we op een prachtig plekje aan bij een gite waar we zullen overnachten. Cor schrijft daar op dit moment een verhaal over.
Van Archotes gaat het via Champlitte naar Seveux. Aan de oever van het riviertje de 'salon', een schitterend plekje, lezen we de tekst van Maaike in ons boekje. We zijn erg blij met haar tekst. Het geeft precies aan hoe we aankijken tegen onze pelgrimage. Evenals de tekst van Gerry en Luc geeft het aan dat wandelen je open doet gaan voor nieuwe inzichten en ideeen, datje nooit alleenwandelt en jealtijdweer op je innerlijke weg brengt. Het klinktjulliemisschienmoeilijk in de oren,maar wij hebben de tijd om hierover na te denken. Hoe blij zijn we met de bijdragen die jullie in ons engelenboekje hebben geschreven. Elke dag zijn we weer nieuwsgierig wie er wat geschreven heeft en dan kan het zomaar zijn dat we samen het lied zingen wat er die keer instaat: dat zijn waardevolle en ontroerende momenten voor ons. De laatste dagen voor Besançon hebben we onze stokken in gebruik genomen. De klimmetjes worden steeds heftiger en m.n. voor Cor is het prettiger lopen met stokken. Aan de horizon tekenen zich de bergen van de Jura al af. En daarachter ligt Zwitserland. Stoer hé, dat we toch al zover zijn. Over een dag of 5 hopen we bij die grens te zijn. Maar nu zijn we dus in Besançon waar we gisteren zijn aangekomen. Vandaag weer een rustdag voor de voeten van Cor en misschien morgen ook nog wel. We hebben de Pharmacie weer geplunderd en zijn weer een hele serie Compeed pleisters, voetenzalf e.d. rijker. Aanmoedigingen hebben we nu zo langzamerhand echt nodig!!
En.... (Cor weet hier niet van) Zoals jullie weten wordt Cor 10 september 60 jaar...... Verjaardagspost kan gestuurd worden VOOR a.s. vrijdag 28 aug. naar Jaap en Jeanne de Graaf, Korteweg 23, 4438 AC Driewegen. Zij lopen op 9 en 10 september met ons mee en willen jullie post vast wel meenemen voor de jarige. Veel liefs,
Evelien
Reacties
Reacties
Cor en Evelien,
Wij zijn weer thuis na 45 dagen Afrika. Ik lees nu jullie mooie verhalen en het roept herinneringen op aan onze fietstocht precies 10 jaar geleden. De lieve, aardige mensen, de mooie landschappen. En vooral het contact met jezelf en met elkaar. Sterkte met de voeten.
Groet,
Wim
Alhoewel we jullie maar een beetje kennen van jullie vakantie bij ons in Roemenië, lezen we trouw jullie stukjes en trekken we in gedachten vol bewondering met jullie mee. Vooral nu de voeten van Cor zo duidelijk aangeven liever thuis te zijn gebleven. We hopen en bidden dat jullie je doel, en dat kan ook een geestelijk doel zijn, mogen halen.
Veel, heel veel succes en hopelijk tot ziens.
Ad
Waar in Nederland op de Pietersberg het Pieterpad over gaat in de Gr 5, staat de tekst: Tussen wens en vervulling ligt een grote afstand. Had ook zomaar bij jullie in Driewegen kunnen hangen. De weg mag soms lang lijken, maar houdt moed. Succes en pas beiden op jullie voeten. En een mens heeft ook rust nodig om te herstellen .
Knuffel en tot ziens in ....
Jeanne
Een pelgrimage is de ultieme vorm van onthaasting en biedt daar door de ruimte tot bezinning. Luister naar wat er zich in je geest roert maar geef ook aandacht aan fysieke "signalen": Gun je voeten een volle week rust zodat de blaren kunnen genezen en bouw dan langzaam de duur-belasting weer op. Wanneer de blaren nog dicht zijn moet je er niets opplakken (pleisters ect) want dan leidt alleen maar tot verhoging van de druk.
Soms moet je even stoppen om verder te kunnen komen.
Lieve Evelien en Cor.
Afgelopen week ben ik bezig geweest met heel andere dingen dan waar jullie nu mee bezig zijn. Ik kwam jullie o, zo lieve woorden weer tegen. Ook het laatste kaartje dat jullie schreven geeft zoveel emoties. Eigenlijk past het helemaal niet om dit hier te schrijven. Weet dat ik jullie volg, dat ik heel veel waardering voor jullie heb maar bovenal dat ik het zo fijn vind dat jullie mij zoveel lieve woorden hebben toevertrouwd.
Liefs en geniet samen van jullie mooie pelgrimage!
een lieve groet,
Truus
Cor en Evelien,
Heb in eerste instantie met een tikje gezonde jaloezie en gedurende de reis met groeiende bewondering steeds jullie reisverhalen gelezen (en er ook naar uitgekeken). Ik wil eigenlijk gewoon even aan jullie laten weten dat ik "alles" volg. Ik wens Cor een paar daagjes hardnodige voetenrust en hoop dat als ie dat gedaan heeft jullie het allermooiste van de reis nog tegemoet gaan. Lieve groetjes van Margreet
Op weg
gaan
ontdekken wat onze weg is
Ons wacht
de ruimte van het land
de wijdte van de tijd
een reis
met ruimte voor allen
wenkend perspectief
Alles is er om te vinden
te omarmen
en samen te delen
De tekst op mijn muismat die ik ooit van julllie kreeg. Hoe toepasselijk voor jullie reis.
Jullie zullen veel mensen tegen komen en ook jezelf.
Leer iedereen goed kennen.
Heel veel sterkte.
Theo
Ik vindt het geweldig van jullie, wat een onderneming.
ik kan me voorstellen dat je tijd hebt om geestelijk tot rust te komen, en alle indrukken in je op te nemen.
De pracht van de natuur kan een mens ontroerd maken.
ik wens jullie nog veel sterkte toe, ik zal op je moeder in Randhof passen, zij is enorm trots op jullie en is in gedachten bij jullie.
Sterkte met jullie voeten wees er zuinig op want je moet nog een heel stuk, en af en toe een beetje rust kan echt geen kwaad. SUCCES.
Met die voeten van Cor is het, spijtig genoeg natuurlijk, blijkens het verhaal van Evelien niet zo best gesteld.
Ik proef eruit dat een eeltlaagje op de bal en hiel voor die tijd niet is verwijderd en dat die nu is gaan glijden op de zachte en vochtige onderhuid. Wat jullie nu doen is natuurlijk redelijk extreem voor je voeten. Zeer pijnlijk allemaal.
Het beste lijkt mij dat Cor en Evelien een maandje pas op de plaats te maken op een camping a la ferme. De tent met toebehoren kun je wel uit Nederland, via een bevriende relatie, laten brengen. Schat ik in.
Eerst genezen, dan onteelten en de voetzolen weer soepel maken. Niet met zeep wassen maar talkpoeder gebruiken. Doorsukkelen is m.i. echt geen oplossing als je ziet hoeveel jullie nog voor de boeg hebben.
Er is namelijk heel vaak een groot verschil tussen "willen en kunnen". Tijdens de regenbuien proberen de schoenen / voeten droog te houden; daarvoor is een flinke paraplu een beter stuurmiddel dan een poncho.
Desondanks: Cor hou je haaks en samen desondanks veel harmonie, zang en vrolijkheid. Velen volgen jullie.
Hallo, lieve luitjes
Ik geniet en leef met jullie mee met de verhalen en foto's. Terwijl jullie mooie dingen zien en meemaken en pijn lijden(dat is dan weer minder leuk) heb ik mijn eerste week werk er al weer op zitten.
Doe rustig aan en luister naar je lichaam(voeten :-))
Veel liefs
Heleen
Ha Cor en Evelien,
We hopen dat jullie de reis ondanks alle voetproblemen hebben kunnen voortzetten. Als 'de weg' het doel eigenlijk is, hebben jullie een ontzettend basaal stuk inmiddels gedaan! Dank voor je delen met ons ook hierin; we zien uit naar het vervolg!
Lieve groet,
Teun
Hallo Cor en Evelien,
Deze zomer ben ik onder andere in de Aosta-vallei geweest, om te wandelen in de prachtige natuurgebieden daar (Mont Avic). In de vallei kwamen we regelmatig de paaltjes tegen die jullie tocht markeren. Bij fort Bard stond zelfs een hele uitleg over de herkomst. "HIer komen ze straks langs", dacht ik dan. Een leuk idee. Ik heb er nog over gedacht of het mogelijk zou zijn iets achter te laten, maar - omdat het nog een tijd zou duren voordat jullie er langs zouden komen - dat is niet gelukt.
Nu pas lees ik jullie verslagen, over de tocht tot nog toe en over de voetproblemen. Het laatste bericht van een week geleden... Lopen jullie nog? vraag ik me af.
Ik hoop het zo. Laat jullie beschermengelen hun hand over het hart strijken.
In elk geval hebben jullie het goed samen. Dat is heel veel waard.
Hoe dan ook: een goede tocht.
ik lees met veel belangstelling de reacties, die voeten van Cor is natuurlijk een ramp, elke stap doet pijn, plezier verdwijnt, heel jammer. neem rust, pelgrimages van lang geleden deden er veelal een jaar over, nu weten we waarom, veel sterkte
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}