De eerste dagetappe door de Appenijnen stopt in Medesano. Het is zaterdagmiddag en het dorp is uitgestorven. Behalve dan op het terras van een barmidden in het centrumpje van dit dorp. Het zit er vol met mannen van middelbare leeftijddie in groepen druk aan het kaarten zijn. Er wordt niet veel genuttigd, de tafels zijn leeg, behalve de speelkaarten dan. Het oratorio is ernaast, maar gezien onze eerdere ervaringen, besluiten we om toch maar een hotel te zoeken. We vragen de weg naar een hotel en gaan die richting uit. Maar als blijkt dat we nog zeker een kilometer of vier zullen moeten lopen besluiten we om toch terug te gaan naar het oratorio. We worden daar vriendelijk ontvangen en krijgen een uitstekende kamer met 3 bedden. Er blijkt ook een wasmachine te zijn, waar we gebruik van mogen maken. Hiep hiep hoera, na 5 weken handwas is een machinewasje geen overbodige luxe. Als we naons gebruikelijke biertje op het kaartspelende terras terugkomen op onze kamer blijkt dat we niet meer de enige pelgrims zijn. Er zijn 2 Franse pelgrims in 'onze' kamer neergestreken. Er bleek nog een vierde matras te zijn en een van de Fransen ligt dus op de grond, daarmee is het kamertje echt vol maar het gaat allemaal net. De heren maken 's nachts de nodige snurkgeluiden, dus mijn nacht is wat minder goed, maar voor een keertje is dat niet erg. De volgende dag gaat het verder bergopwaarts naar Sivizzanano waar we een een kamer gereserveerd hebben in een agriturismo. Deze blijkt op een prachige plek te liggen, buiten het dorpje. Even later zitten we buiten op een eenvoudig houten bankje voor het huis te genieten van de stilte die hier heerst. Lange tijd zitten we hier zonder iets te zeggen, rondom ons de bergen en een fles prosecco onder handbereik. Mooie gedachten komen erdan tevoorschijn. Het eten 's avonds is geweldig lekker. Antipasti van de zwarte varkens van de eigenaar, spek, worst, ham,.salami, zo mals dat het op je tong smelt. Zijn vrouw is trots op haar zelfgemaakte tagliatelle en terecht, het is heerlijk. Die nacht wordt de stilte verstoord door eenenorm onweer wat zo gezellig tussen de bergen blijft hangen. Als we 's morgen vertrekken is het weliswaar droog maar het ziet er niet naar uit dat dat zo zal blijven. Wel jammer want de nevel en laaghangende bewolking ontneemt ons het uitzicht in dit prachtige gebied, juist nu werichting de top zullen gaan. Na een uur lopen krijgen we inderdaad een enorme hoosbui over ons heen. Maar een uur later is het gelukkig weer droog en blijft het tijdens het lopendroog. In Berceto zoeken we een slaapplek, het seminarie blijkt het gesloten en ook het plaatselijke hotel is dicht die dag. We worden verwezen naar een trattoria die ook kamer verhuurd. Net voor het weer begint te regenen zitten we droog in ons kamertje op een bed dat weer doet vermoeden dat we met rugpijn zullen opstaan de volgende morgen. De volgende dag vertrekken we vol goede moed. Er staat ons 25 km. asfalt te wachten. De eerste 8 km. gaan tot de top en de overige kilometers gaan zigzaggend naar beneden naar Pontremoli. Zoals ons boekje die dag toevallig zegt met een tekst van Jacoline, de weg, ons deel. De weg recht, de weg krom, de weg om de bocht, de weg even stoppen, de weg verder weer..... De zon is inmiddels weer tevoorschijn gekomen en we zijn echt blij als we aan het eind van de middag beneden zijn. Een etappe om snel te vergeten.....De volgende twee dagen zijn geweldig mooi. Weliswaar heuvel op en heuvel af, soms pittige klimmetjes nog, een prachtige route waar we erg van genieten. In Aulla slapen we weer in een oratorio en weer samen met de 2 Fransen. We worden ontvangen door Don Giovanni met water, frisdrank, koekjes en snoepjes en een mooie stempel voor in ons paspoort. In Pietrasanta, een sfeervol stadje trouwens,slapen we bij de 'zusters' Clarissen. Zij hebben een speciaal klein gebouwtje met plek voor 4 pelgrims: 2 stapelbedden en een prima badkamer.Wij zijn die nacht de enige gebruikers. Van Pietrasanta is het een lange wandeldag naar Lucca. In ieder geval de eerste helft is weer een mooie route door het begin van het Toscaanse landschap. Nu we inmiddels verder zijn, weten we dat het nog mooier worden kan!!! Op Lucca hebben we ons verheugd. Ooit waren we er met kinderen tijdens een zomervakantie. Het blijkt veel groter te zijn dan we in onze herinnering hadden, maar nog net zo sfeervol, en ook druk en erg toeristisch. We hebben er afgesproken met Andreas. Een kleine week hebben we elkaar niet meer gezien onderweg of tijdens de overnachtingsplekken. Dus tijdens de gezamelijke maaltijd hebben we elkaar veel vertellen. Bovendien hebben we een erg inhoudelijk en boeiend gesprek over 'kracht'. Waar haal jijj je kracht-energie vandaan en wat of wie ontneemt jou kracht-energie.Het wordt laat die avond en moe rollen we ons bed in in de jeugdherberg van Lucca. De volgende dag hebben we een vrij korte etappe naar Altopascio, dus die ochtend brengen we nog een bezoek aan de Dom en drinken we nog uitgebreid een capucinno op een terras op een mooi piazza. We lopen nu volop te genieten van het prachtige Toscaanse landschap. Wat is het toch mooi hier. Door de druivenvelden, waar de oogst al in volle gang is. Gelukkig hangen er nog wel een paar mooie trossen om van te snoepen. Wijnhuizen, waar in grote containers de druiven al zitten te gisten. Maar ook zomaar in het veld staan de containers met druiven te gisten. Je ruikt het al van verre.Over de landweggetjes rijden de trekkers met de druivenoogst af en aan.Volop olijfgaarden, al bijna rijp om geoogst te worden We gaan over heuvels (de een wat hoger dan de ander), op de heuveltoppen vaak een dorp of stadje, prachtige vergezichten en zon: het is weer heel erg warm, ruim 35 graden. Vanochtend zijn we op weg gegaan naar San Gimignano, een korte etappe van 14 km. Zo vroeg als vanochtend zijn we nog nooit weggegaan. Om 6.00 uur opgestaan, ontbeten in een bar en om 7.00 uur liepen we Gambassi uit. Het was al 20 graden om die tijd. De mooiste ochtend van deze 66 dagen lopen, een geweldige zonsopgang, een wonderschone route. In één woord fantastisch.En nu dus in dit mooie, door toeristen overlopen, stadje. We slapen dit keer bij de Augustijnen, in een heuse 'slaap'cel met een klein raampje wat zicht geeft op de, helaas slecht onderhouden, kloosterhof. We hebben het goed.

Liefs, evelien